САРГУЗАШТИ ҲАЗРАТИ МУҲАММАД ( с.а.в)

Паёмбари ислом Муҳаммад (с)-ро Бишнос Ҳамду сано Худованди бузургро ва салавоту салом бар беҳтарини паёмбарон Муҳаммад (с) ва аҳли байту асҳобаш. Хонандаи азиз! беҳтарин вақтҳое ки мо сипари мекунем ва худро машғули он месозем ин хондан ва саиру гашт дар сирати набави ва рӯзҳои Муҳаммади ҷовидона аст, дуруди бекарон бод, бар равони поки эшон ва аҳли хонадону пайравонаш. Чун инсон саргузашти Паёмбар (с)-ро мехонад, ҳис мекунад, ки дар он замон зиндаги карда истодааст ва гуё ҳамаи он ҳодисаҳои бузурге, ки мусулмонон дар он замон аз сарашон мегузарониданд, онҳоро дар он ҳодисаҳо ҳамроҳӣ мекунад, ҳатто ҳис мекунад, ки яке аз онҳост. Дар хондани саргузаш

Ҳамдиёрони азиз ! Шуморо бо фарорасии Иди Қурбон табрик мегуям. Барои Шумо аз даргоҳи Худованди Бузург беҳбудию саломатии йави, хонаободи, барори кор, сарбаланди ва хони пурнозу неъмати идона орзумандам. Идатон Муборак.

Бузургтарин марди таърих мемирад Соли нуҳуми пас аз ҳиҷрат буд ва Паёмбари Худо дар ҳаҷҷатул-видоаш, ки ягона ҳаҷҷи фарзии намудаи бо ёронаш буд рӯ ба асҳобаш намуда вазъ мегуфт ва ин ояти муборак ҳам нозил шуд: " ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺃﻛﻤﻠﺖ ﻟﻜﻢ ﺩﻳﻨﻜﻢ ﻭ ﺃﺗﻤﻤﺖ ﻋﻠﻴﻜﻢ ﻧﻌﻤﺘﻲ ﻭ ﺭﺿﻴﺖ ﻟﻜﻢ ﺍﻹﺳﻼﻡ ﺩﻳﻨﺎ " «Имрӯз дини шуморо ба камол расонидам ва неъматҳои Худро бар шумо тамом кардам ва Исломро дини шумо баргузидам». Абубакри Сиддиқ (р) чун ин оят ба гӯшаш расид ба гиря омад ва ба ӯ гуфтанд: чӣ чизе туро ба гиря овард эй Абубакр, ин оят ҳам ҳамонанди оятҳои дигаре аст, ки ба Паёмбари Худо (с) нозил мешаванд… Абубакр (р) гуфт: Ин хабари фарорасии марги Паёмбари Худост. Паёмбари Худо (с) ба сӯи Мадина б

Исботи 20 ракаъат намози суннати таровеҳ қисмати (7) Теъдоди ракаъоти таровеҳ аз Ҳазрати Усмон (рз) Дар даврони хилофати ҳазрати Усмон (рз) намози таровеҳ ҳамонанди замони хилофати ҳазрати Умар (рз) 20 ракаъат хонда мешуд ва қориён сураҳои сад сад оятиро тиловат мекарданд, мардум аз шиддати хастагии қиём бар асоҳои (тиёқ) худ такя мекарданд. Чунонки ҳазрати Соиб (рз) мефармояд: عَنِ السَّائِبِ بْنِ يَزِيدَ قَالَ: كَانُوا يَقُومُونَ عَلَى عَهْدِ عُمَرَ بْنِ الْخَطَّابِ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ فِي شَهْرِ رَمَضَانَ بِعِشْرِينَ رَكْعَةً. قَالَ: وَكَانُوا يَقْرَءُونَ بِالْمَئِينِ، وَكَانُوا يَتَوَكَّئُونَ عَلَى عِصِيِّهِمْ فِي عَهْدِ عُثْمَانَ بْنِ عَفَّانَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ مِن