للّهِ МУСУЛЬМАНКА للّه

Дар дини мубини Ислом, умеду орзӯ ҷойгоҳи баланде дорад.
Баъзеҳо хеле зуд аз раҳмати Худо ноумед шуда ва даст аз талош бармедоранд.
Ҳаргиз аз талош барои расидан ба аҳдофамон маъюсу ноумед нашавем; чун касе, ки ба Худо ва раҳматаш эътиқод дошта бошад, ноумед намешавад:
وَلا تَيْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِنَّهُ لا يَيْئَسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِلا الْقَوْمُ الْكَافِرُونَ
“Аз раҳмати Худо ноумед мабошед, зеро ҷуз гурӯҳи кофирон касе аз раҳмати Худо ноумед намешавад.” (Сураи Юсуф, ояти 87)
Худованд барои ғалаба бар ноумедӣ роҳҳое пешниҳод додааст:
— сабр ва истодагӣ:
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اسْتَعِينُوا بِالصَّبْرِ وَالصَّلاةِ إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرِينَ
“Эй касоне, ки имо