Շատ ժամանակներ առաջ կար մի կղզի, որի վրա ապրում էին մարդկային բոլոր զգացմունքներն ու հոգևոր արժեքները. Ուրախություն, Տխրություն, Իմացություն և այլն: Նրանց հետ միասին ապրում էր նաև Սերը: Մի անգամ զգացմունքները նկատեցին, որ կղզին կամաց-կամաց ծածկվում է ջրով և շուտով կանցնի ջրի տակ: Բոլորը նստեցին իրենց նավերն ու լքեցին կղզին: Սերը չէր շտապում և սպասում էր մինչև վերջին րոպեները: Երբ կղզին գրեթե ամբողջությամբ սուզվել էր ջրի տակ, և Սերը հասկացավ, որ այլևս հույս չկա, թե կղզին կփրկվի, սկսեց օգնության կանչել: Մոտակայքով անցնում էր Հարստության շքեղ նավը:
Սերը խնդրեց նրան վերցնել իրեն, սակայն Հարստությունն ասաց, որ իր նավի վրա այնքան թանկարժեք իրեր, ոսկի ու արծաթ կա, որ Սիրո համար տեղ չկա:
Այդժամ Սերը
ընկերություն էին անում, երկուսն էլ մեր զուգահեռ դասարանից էին: Հասմիկը սիրունիկ աղջիկ էր. միջահասակ, թուխ մաշկով, մեծ ու սև աչքերով, երկար ու սև մազերով, փոքր քիթ ուներ ու հավաքված շրթունքներ: Ավելի շատ հնդիկի էի նմանեցնում, քան հայի: Նրան բոլորը ճանաչում էին որպես համեստ խելոք աղջիկ էր: Շատ անգամներ դպրոցում որ խելոք չէինք մնում` Հասմիկին էին օրինակ բերում, բայց մի օր շատ էինք զարմանալու:
Վարդանը սպիտակամորթ էր: Կանաչ աչքերով դեմքը ավելի շատ ռուսի էր հիշեցնում: Նա այդքան էլ լավ ընտանիքից չէր. հայրը գողության համար ձերբակալված էր: Նրա ընտանիքը մեր դիմացի շենքում էր ապրում` միշտ վիճում էին իրար հետ ու վատ խոսքեր ասում մեկը մյուսին:
Վարդանենց ընտանիքում ապրում էին պապը, տատն ու հորաքույրնե
Asem, vor der sirum em qez
Ev aveli xorn em sirum,
Vor aranc qez hogis karces
Vorb e, menak ays ashxarhum,
Bayc, erb noric tesnum em qez
Antarber em es dzevanum,
Sovorakan ancordi pes
Barevum em u lur ancnum:
Ev aydpes es amboghj kyanqum
Kxabem indz u ashxarhin
Hogov qez het u qo grkum,
Baxtov karot qo hambuyrin: