Предыдущая публикация
Երբ << Հայաստան >> բառն է հնչում
Երբ <<Հայաստան>> բառն է հնչում
Ինչ- որ մի տեղ եթերից
Անմիջապես սրտիս դիպչում,
Սթափեցնում է մեկից :
Որքա̃ն հույզեր կան հավաքված
Այդ բառի մեջ հարազատ ,
Որքա̃ն կարոտ կա կուտակված ,
Անհուն թախիծ , հույս , հավատ …
Կարծես դարերը խտացել
Այդ բառի մեջ շարունակ ,
Սեղմվել , զսպանակ են դարձել
Գալարներով անքանակ :
Գալարներն այդ ասես լինեն
Անիվները պատմության ,
Որ տարել են ազգիս միշտ նենգ ,
Կորստաբեր փորձության :
Երբ <<Հայաստան>> բառն է հնչում
Դրանից են միգուցե
Աչքերիս մեջ հանկարծ շողում
Արցունքներս անհասցե :
Եվ դրանից եմ ներշնչում ,
Ուր էլ լինեմ այդ պահին :
Այդ սուրբ բառի ամեն հնչյուն
Ալեկոծում իմ հոգին :
Երբ <<Հայաստան>> բառն է հնչում
Ես չգիտեմ , թե ինչու
Ինձ թվում է , թե ամեն ինչ
Նրա հետ է առնչվում :
Հեռու̃-հեռվից տուն են կանչում
Գորովանքով ինձ նորից :
Մորս ձայնն եմ ես ճանաչում
Իմ մանկության հուշերից :
Անաստաս Հակոբյան
19.02.2017թ.
Следующая публикация
Нет комментариев