Предыдущая публикация
ველი იმ სანატრელ ია-იებს,
მანდ თუ წამოვედი ჩემო დედი,
ალბათ სიყვარული მაპატიებს.
მთაზე როგორაც ხე მარტოსული,
ისე ვაშრიალებ ლექსის ფურცლებს...
უკვე მალე მოვა გაზაფხულიც,
ტკივილს თბილი მიწა გამიყუჩებს...
ლექსში ვიბადები, განა ვკვდები,
ვწუხვარ, რომ შევძელი მეტად მცირე,
მანდ თუ წამოვედი ჩემო დედი,
ამას სიყვარული მაპატიებს.
Присоединяйтесь к ОК, чтобы посмотреть больше фото, видео и найти новых друзей.
Нет комментариев