Предыдущая публикация
Քեզ
Կուզեմ, որ մի օր պատուհանիս տակ
Պահված բոլորից` ինձ թաքուն նայես,
Երբ ես արթնանամ ու կողքիս դրված,
Ինձ համար գրված տողերդ կարդամ…
Երբ ես վեր կենամ, հագնվեմ թեթև
Ու խորասուզված, մտքերով քեզ հետ`
Նկարակալիս մոտենամ տխուր,
Վրձինը առնեմ իմ կախարդական
Ու արդեն կիսատ դիմանկարդ
Հանգիստ ավարտեմ:
Նկարեմ ու լուռ քեզ հետ զրուցեմ,
Վստահ լինելով, որ ոչ ոք չկա,
Ու ես ու դու ենք իրար շշուկով
Աստղերի մասին հեքիաթներ պատմում:
Երգեմ քեզ համար, քեզ հետ հեկեկամ,
Հրաշք վրձինս կամաց համբուրեմ,
Որ կպատկերի աչքերդ տխուր
Ու փորձը կյանքիդ` վաստակով լեցուն:
Եվ այնպես կուզեմ, որ դու լուռ նայես
Ու հետևես իմ ամեն շարժումին,
Որ լավ իմանաս, դրախտի որսո´րդ,
Թե որսիդ աչքերն ինչու՟ են տխուր…
Այնժամ կիմանաս, թե ինչ ես արել`
Արդեն ավերված եկեղեցու տակ
Միակ պաշտպանված խաչքարն ես փշրել…
Արաքս Աբրահամյան
17.01.1989
Следующая публикация
Нет комментариев